„Niebiosa, drogi Jasiu, przeznaczają mi szczęście bycia towarzyszką Twoich cnotliwych dni”.
Waleria Tarnowska w ósmą rocznicę pierwszego spotkania z Janem,
„Mon Journal”, 26 lutego 1808 roku
Im bardziej poznaję Walerię i Jana (za jego czasów nikt nie używał jego drugiego imienia, był po prostu Jasiem, albo Dużym Jasiem, dla odróżnienia od syna), tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że była to para nadzwyczajnie wyjątkowa, całkowicie różniąca się od wyobrażeń o ludziach tamtej epoki, jakie mogą nasuwać nam nasze przekonania. A jeśliby ktoś wątpił, jako dowód mam 9 tomów Dzienników hrabiny Walerii, kobiety o najpiękniejszej duszy, jaką tylko przyszło mi w moim życiu spotkać.
Naprawdę jestem zaszczycona, mogąc, po 200 latach, poznawać tak dokładnie ich – jako ludzi, ich codzienność, ich radości i troski. Dzienniki Walerii sprawiają, że zarówno ona jak i jej mąż, są dla mnie tak blisko, wręcz na wyciągnięcie ręki…
Nie sposób nie podchodzić do tego choć z małą nutką emocji.
Dlatego tak bardzo cieszy uznanie przez Radnych Miasta Tarnobrzega roku 2022 Rokiem Walerii i Jana!
A wszystko zaczęło się od jednego małego marzenia i jednego małego wniosku pana doktora Adama Wójcika skierowanego jeszcze latem 2021 roku do Radnych Miasta Tarnobrzega:
Źródła mówiące o życiu Jana:
Źródła mówiące o życiu Walerii:
Praca nad przekładem Dzienników:
W opracowaniu:
